تا کنون دیدگاههای مختلفی در رابطه با دستهبندیهای سیستمهای اطلاعاتی توسط پژوهشگران بیان شده است. در یک دسته بندی سن[۱] (۱۹۹۰)، سیستمهای اطلاعاتی را به سه دسته سیستمهای سطح عملیاتی، سیستمهای سطح مدیریتی و سیستم های سطح راهبردی تقسیم بندی کرده است. او بیان داشته است که سیستمهای سطح عملیاتی، با نگهداری اسناد فعالیتهای پایه ای و تراکنشهای سازمانی مانند فروش، دریافتها، اندوختههای نقدی، فهرست حقوق، تصمیمهای اعتباری و گردش مواد در یک کارخانه، در ارتباط میباشد. هدف اصلی سیستمهای این سطح، پاسخ دادن به پرسشهای روزمره و ردیابی جریان تراکنشها در داخل سازمان است. نمونههایی از سیستمهای سطح عملیاتی عبارتند از: سیستمی برای ثبت پرداختیهای بانک از دستگاههای خود پرداز یا سیستمی جهت ردیابی ساعتهای کاری کارکنان. سیستمهای سطح مدیریتی درخدمت نظارت، کنترل، تصمیم گیری، و فعالیتهای اداری مدیران میانی هستند. پرسش اصلی که چنین سیستم هایی به آن میپردازند، این است: آیا همه چیز به خوبی کار میکند؟ سیستم های سطح مد یریتی به جای اطلاعات فوری درباره عملیات، گزارشهای دوره ای فراهم میکنند. در دسته بندی دیگری که توسط خود سن مطرح شده است، سیستمهای اطلاعاتی به طور کلی به شش دسته تقسیمبندی شده است:
یا در یک دستهبندی دیگر، صرافی زاده (۱۳۸۳)، سیستمهای اطلاعاتی را بر اساس نوع حمایتهایی که ارائه میدهند به شرح زیر بیان کرده است البته باید یادآوری گردد که این تقسیمبندیها تقریباً شبیه به تقسیم بندیهایی است که در بالا ذکر گردیده است.
۱ – Senn
۲ – Management Information System
[۳] – Transaction Processing System
[۴] – Decision Suport System
۳ – Executive Information System
[۶] – Work Group Suport System
[۷] – Expert System
۲-۴-۲-۱٫ توسعه و کاربرد استفاده از سیستمهای اطلاعاتی در صنایع کوچک و متوسط استان مرکزی.
۲-۴-۲-۲٫ بیان مزایای استفاده از سیستمهای اطلاعاتی در صنایع کوچک و متوسط استان مرکزی.
۲-۴-۲-۳٫ مشخص کردن قابلیتهای سازمانی شده در سطح سازمان ودر نتیجه کسب مزیت رقابتی نسبت به رقبا در کسب و کارهای کوچک و متوسط.
۲-۴-۲-۴٫ شناسایی مکانیزمهای قابلیتهای سازمانی در شرکتهای مورد بررسی.